عکاسی پرتره و مدلینگ
عکاسی پرتره و مدلینگ، چند نکته که پیش از شروع باید بدانید
خب، شما دوربین، دید مناسب برای کار مد و علاقه و اشتیاق لازم را دارید و حالا تصمیم گرفته اید عکاس مد بشوید؟ (من فرض می کنم که شما تعدادی از تکنیک ها را می دانید و فرد معقولی هستید که به صورت دستی (Manual) عکاسی می کند.)
مرحله اول
عکاسی پرتره و مدلینگ یک کار سخت و دشوار است. این به این معنی است که شما تمام وقت در لوکیشن یا استودیو مشغول عکاسی نخواهید بود، بلکه دست کم ۶۵ درصد از زمان شما صرف تبلیغات و بازاریابی، فرستادن ایمیل، تماس های تلفنی، و حملات اضطراب خواهد شد ( آیا از پسش برمی آیم؟ آیا می توانم این مشکلات را پشت سر بگذارم؟ آیا مسئول رزرو به ایمیل من پاسخ خواهد داد؟ )
دوربین دارید و تجهیزات دارید، ولی مدل ندارید؟
احتمالا به جایی رسیده اید که دوستانتان به شما گفته اند: کافیه، من دیگه حاضر نیستم نقش مدل رو برای تو بازی کنم، فقط می خواهم خودت را ببینم… . یا شاید شما کارهای خاصی از آنها خواسته اید که فقط یک مدل حرفه ای حاضر است انجام دهد.
قبل از این که وحشتزده شوید و فکر کنید شغل تان پیش از شروع از دست رفته است، باید بدانید که بیشتر آژانس هایی که به طور جدی کار مدلینگ انجام می دهند، در نهایت خوشحالی حاضرند با شما معامله کنند. آنها به این کار می گویند عکاسی آزمایشی. آنها یک مدل به شما قرض داده و در مقابل، عکس های شما را مطالبه خواهند کرد.
ارتقای سبک خودتان
بعضی آژانس ها استانداردهای ویژه ای برای خود دارند که می خواهند شما آنها را رعایت کنید، ولی این به این معنی نیست که شما نمی توانید سبک خودتان را بپرورانید. یک توصیه خوب این است که طبق دستورالعمل این آژانس ها بر مبنای “هر چه کمتر بهتر” عکاسی کنید، و سپس در پایان عکاسی آزمایشی، تعدادی عکس هم بر مبنای کانسپت خودتان بگیرید. این راه فوق العاده ای برای شناخت افراد در این حرفه است و کیفیت آلبوم نمونه کار شما را هم ارتقا می دهد.
همچنین هرگز عکاسی شخصی برای مجلات را متوقف نکنید. زمانی که به ملاقات سردبیران و ناشران می روید، آنها حقیقتا به عکس های تکی علاقمند نیستند، بلکه می خواهند بدانند آیا شما قادرید یک پروژه عکاسی کامل را با سیزده نگاه متفاوت یا بیشتر به همراه یک تیم کامل از افراد خلاق و خواسته های آنها به انجام برسانید یا نه. ممکن است بتوانید با اکثر سردبیرها هم فکری کنید، اما وقتی برای یک پروژه عکاسی مطبوعاتی انتخاب شدید، همیشه به همان تمی که سردبیر به شما پیشنهاد می کند پایبند باشید و بدانید که این نقطه پایان خلاقیت شما نیست!
مورد توجه واقع شوید
در عکاسی یا هر کار دیگری در این سبک، دیده شدن بسیار مهم است. این جاست که بازاریابی و تبلیغات به میان می آید. بعضی عکاسان فوق العاده هستند و بقیه خیلی عالی نیستند. بعضی دوست دارند فخرفروشی و خودستایی کنند، کاری که برای بسیاری از سردبیران و مدیران خلاق، آزاردهنده و تحریک آمیز است.
سوابق شما در عکاسی مهم است، اما مجبور نیستید برای نمایش آنها به تعریف و تمجید از خودتان متوسل شوید. کارت ویزیت، یک سایت تر و تمیز و کاربرپسند، کارت های Z (مانند کارتی که مدل ها دارند) ابزارهای خوبی برای بازاریابی هستند.
من از تمام این ابزارها استفاده می کنم، اما شخصا به کارت z (Z-card) علاقمند هستم و با توانسته ام با فرستادن آن برای افراد مناسب، مشاغل بسیاری در این صنعت به دست بیاورم. این کارت ها می توانند به صورت چاپی یا مجازی باشند و از این نظر شکل آنها اهمیتی ندارد. آن چه مهم است این است که بدانید آن را برای چه کسی بفرستید و چه زمانی این کار را بکنید، زمان بندی بسیار مهم است.
کارت z باید حاوی ۴ یا ۵ عدد از بهترین عکس های شما به همراه اطلاعات کامل تماس (وبسایت، شماره تلفن و آدرس ایمیل) باشد. لطفا توجه کنید که شما باید طرح آن را با توجه به گیرنده کارت تغییر دهید. اگر کارت را برای یک تولید کننده لباس شنا می فرستید، آن ۴ یا ۵ عکس باید مربوط به طراحی لباس شنا و ساحل باشد. در اینجا نمونه ای از یک Z-card را مشاهده می کنید.
عضویت و داشتن پروفایل در وبسایت های پیشرو در زمینه عکاسی و همین طور انجمن ها نیز بسیار مهم است. بعضی برند ها و مجلات در این وبسایت ها گروه های مباحثه یا پیشاهنگی دارند و شما همواره ایمیل های غافلگیرکننده دریافت خواهید کرد زیرا در این وبسایت ها دیده می شوید. همچنین امروزه انتشار کارهایتان در مجلات آنلاین برجسته و سایت های مد به شدت اهمیت دارد. به یاد داشته باشید که هرگاه چیزی را در اینترنت منتشر کنید، دیده خواهید شد. فقط کافی ست اطمینان حاصل کنید که از مسیرهای صحیح استفاده می کنید تا توسط افراد مناسب دیده شوید. کار را با (Flickr)، (DeviantArt)، (Ben Trovato) و دیگر سایت هایی که عکاسان در آن عضو هستند شروع کنید. از جستجوی گوگل هم می توانید برای پیدا کردن این سایت ها استفاده کنید.
ضرب العجل ها
در عکاسی پرتره و مدلینگ ضرب العجل ها اهمیت بسیاری دارند. اگر برای مجلات عکاسی می کنید، حتما عکس های اصلی و رتوش شده را به موقع به دستشان برسانید. از آنجا که در گذشته در زمینه ژورنالیستی فعالیت می کردم، می دانم که کار روزانه در یک مجله چقدر دشوار است، سردبیرها همیشه در باند سرعت قرار دارند. کاری نکنید که با فراموش کاری در تحویل به موقع عکس ها، دفتر کارشان شبیه جهنم شود. مهم نیست که برق خانه تان رفته یا …، هر جور شده عکس ها را به موقع به آنها تحویل دهید، این را کاملا جدی می گویم.
نسخه پشتیبان
همیشه از عکس هایتان نسخه پشتیبان تهیه کنید. من برای این منظور روش نسبتا مطمئنی دارم که شما هم می توانید از آن استفاده کنید. اولین کاری که بعد از بازگشت از عکاسی به دفتر کارم انجام می دهم، این است که تمام فایل های RAW را هم در کامپیوتر و هم در هارد اکسترنالم ذخیره می کنم ( اگر به صورت JPEG عکاسی می کنید هم همین کار را با فایل هایتان انجام دهید). پس از رتوش، تمام فایل های PSD و فایل های JPEG رتوش شده را در هارد خود ذخیره کرده و علاوه بر آن آنها را روی یک سی دی یا دی وی دی هم می ریزم. از آنجا که کامپیوتر من در هارد درایو خودش جای زیادی ندارد، پس از آن که مطمئن شدم از همه چیز دو بار بک آپ گرفته ام ( در هارد اکسترنال و دی وی دی)، تنها فایل های RAW و PSD را از هارد کامپیوتر پاک می کنم و فایل های JPEG را آنجا نگه می دارم تا برای عکس های آینده هم جا باشد. بله، این کار خسته کننده ای است، اما من مشتریانی داشتم که بعد از یک سال آمده اند و فایل های اصلی و روتوش شده را از من خواسته اند. از این اتفاقات اغلب رخ می دهد، اما هنگام امضای قرارداد حتما یک محدوده زمانی برای این امر در نظر بگیرید، در غیر این صورت ممکن است ۵ سال بعد مشتریانی به سراغ شما بیاید و عکس هایی را بخواهد که شما حتی نمی توانید آنها را به یاد بیاورید.
با خودتان روراست باشید
متاسفانه عکاسی مد برای همه افراد انتخاب ایده آلی نیست، شما برای این کار باید با مسائلی از قبیل موارد زیر کنار بیایید:
– مجبور خواهید بود در ساعات عجیب و نامعمول کار کنید
– گاهی سردبیرتان تماس می گیرد و از شما می خواهد برای یک عکاسی لحظه آخر، ظرف یک ساعت یا کمتر در لوکیشن حاضر باشید.
– گاهی مرتب کردن عکس ها تا شب به درازا خواهد کشید یا اگر خیلی در هم ریخته باشند، تا صبح روز بعد
– گاهی مجبورید عکس های خود را در حالی که از کم خوابی بی حس شده اید روتوش کنید.
– گاهی پیش می آید که باید یک عکاسی استودیویی را در ساعت سه صبح جمع و جور کنید تا بتوانید ساعت ۶ صبح برای شروع یک کار دیگر از خواب بیدار شوید.
– در آغاز کار بار ها “نه” خواهید شنید و نباید روحیه خود را از دست بدهید.
من افراد شگفت انگیزی را دیده ام که این کار را آغاز کرده و پس از مدتی آن را رها کرده و سراغ کار دیگری می روند. امروزه هر بچه ای که به اینترنت دسترسی داشته باشد، حجم دیوانه وار عکاسان مد که اخیرا اینترنت از آنها پر شده است را دیده اند. به نظر من آنها فوق العاده اند، خلاقیت و انرژی زیادی در آنها در جریان است، اما متاسفانه برای بعضی هایشان این فقط مرحله ای است که از آن عبور می کنند.
امید است که شما با استعداد خود، کار زیاد و ارتباطات خوب بتوانید در این زمینه به موفقیت دست یابید.
